نقش هسته قوسی هیپوتالاموس در تنظیم اخذ غذا (مطالعه مروری)

مقدمه هسته قوسی محل همگرایی نورون‌‌هایی در قاعده هیپوتالاموس و مجاورت بطن سوم و برجستگی میانی است، که نقش محوری در جامعیت دهندگی به پیام‌‌های مربوط به تنظیم اخذ غذا دارد. بر پایه نقش ویژه هیپوتالاموس در کنترل اخذ غذا، هدف از مطالعه مروری حاضر بررسی نقش واسط هسته قوسی در تنظیم اخذ غذا بوده است. مواد و روش‌‌ها در سال 2016 در مطالعه حاضر، مقالات مرتبط منتشر شده با موضوع در پایگاه‌‌های اطلاعاتی معتبرPubMed, Web of Science Scopus, Elsevier, Springer, Science Direct, SID  با استفاده از جستجوی سیستماتیک با کلیدواژه‌‌های استاندارد، در بازه زمانی 1998-2016 استخراج و فهرست منابع مقالات شناسایی شده جهت یافتن مقاله‌‌های بیشتر بررسی گردید. یافته‌‌ها هسته قوسی شامل جمعیت‌‌های نورونی حاوی نوروپپتید Y، پپتید مرتبط با آگوتی، گابا و هورمون محرک ملانوسیتی است. این نورون‌‌ها که عمدتاً در بخش شکمی میانی واقع شده‌‌اند، تا سایر هسته‌‌های هیپوتالاموس کشیده شده و در کنترل تغذیه و افزایش یا کاهش اخذ غذا مؤثرند. هسته قوسی از طریق برجستگی میانی به پیام‌‌های محیطی تعادل انرژی دسترسی دارد زیرا این ناحیه توسط سد خونی-مغزی، محافظت کامل نمی‌‌شود. نتیجه‌‌گیری طبق مطالعات، هسته قوسی مکانی است که برخی نوروترانسمیترها اثرات افزاینده یا کاهنده بر اخذ غذا را در پستانداران و پرندگان ایجاد می‌‌کنند. لپتین، انسولین، هورمون محرک ملانوسیتی و سروتونین دریافت غذا را مهار و نوروپپتید Y، پپتید مرتبط با آگوتی، نوسیسپتین ارفانین FQ و گابا اخذ غذا را تحریک می‌‌نمایند. البته بعضی مانند Ghrelin عملکرد دوگانه دارند بصورتیکه در پستانداران اخذ غذا را تحریک و در پرندگان مهار می‌‌کند.